کد مطلب:12392 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:204
نخستین گروه مهاجران به حبشه
در ماه رجب سال پنجم بعثت كه سال دوم دعوت علنی پیامبر به اسلام بود یازده مرد و چهار زن مسلمان بر اثر آزار و شكنجه قریش به پیشنهاد پیامبر به سرپرستی «عثمان بن مظعون» پنهانی از مكه گریختند و سواره یا پیاده خود را به بندر «شعیبة» رساندند، و از آنجا با دو كشتی بازرگانی بسوی حبشه كه كشوری مسیحی مذهب بود روان شدند. قریش آنان را تا كنار دریا تعقیب كردند اما مسلمانان از آنجا رفته بودند. مهمترین این افراد عبارت بودند از:
1 و 2 - ابوسلمة (پسر عمه پیامبر) با هسمرش «ام سلمة»
3 و 4 - عثمان بن عقان، و هسمرش رقیة (دختر پیامبر)
5- عبدالرحمان بن عوف
6- عثمان بن مظعون
7 و 8 - عامر بن ربیعه و همسرش (لیلی)
9 و 10 - زبیر بن عوام و مصعب بن عمیر
اینان ماه شعبان و رمضان را در حبشه ماندند، و شنیدند كه قریش اسلام آوردند. پس در ماه شوال به مكه بازگشتند. نزدیك مكه خبر یافتند كه اسلام قریش دروغ بوده است. لذا این افراد بطور نهانی یا در پناه فردی وارد مكه شدند، و بیشتر از پیش گرفتار فشار و آزار عشیره خویش گشتند. پیامبر بار دیگر به مسلمانانی كه رنج میبردند و سختی می كشیدند پیشنهاد كرد تا به حبشه مهاجرت كنند. مهاجران در این نوبت به سرپرستی جعفر بن ابیطالب رهسپار حبشه شدند: شامل هشتاد و سه مرد و هیجده زن، كه در میانشان از مهاجران نوبت اول نیز بودند. معروفترین این گروه عبارت بودند از:
1 و 2 - جعفر بن ابیطالب، با همسرش «اسماء» دختر «عمیس»
3 و 4 - عثمان بن عفان، با همسرش «رقیة» دختر پیامبر
[ صفحه 323]
5 و 6 - عبدالله بن جحش، و برادرش عبیدالله.
عبیدالله بن جحش، در حبشه به آئین مسیحی درآمد، و در آنجا از دنیا رفت. همسرش «ام حبیبه» دختر ابوسفیان پس از فوت شوهرش در حبشه ماند، و غیابا به عقد پیامبر درآمد، و بعدا به مدینه هجرت نمود.
7 و 8 و 9 - زبیر بن عوام، و عبدالرحمان بن عوف و مصعب بن عمیر.
10 و 11 و 12 - جهم بن قیس با دو پسرش: عمرو، و خزیمة.
13 - عامر بن ابی وقاص، و برادرش سعد بن ابی وقاص.
14 و 15 -ابو سلمة و همسرش ام سلمة.
16- شرحبیل.
17- عثمان بن ربیعه جمحی.
18 و 19- مالك بن زمعة (برادر زن پیامبر) با همسرش «عمرة».
20- عمرو بن ابی سرح
از این گروه هشت مرد و سه زن در حبشه وفات یافتند. عده ای از اینان پیش از هجرت پیامبر، به مكه آمدند و عده ای هم به مدینه هجرت كردند. و گروهی را نجاشی در سال هفتم هجری بوسیله دو كشتی به مدینه فرستاد.
حدود دو ماه پس از خروج بنی هاشم از شعب ابی طالب (كه مدت سه سال، آنجا در محاصره اقتصادی و اجتماعی بودند) سه سال پیش از هجرت، ابوطالب وفات یافت و به فاصله سه روز خدیجه كبری كه 65 سال داشت دار فانی را وداع گفت؛ ماه رمضان سال دهم بعثت. وفات این دو برای پیامبر مصیبتی بس بزرگ بود.
پیامبر اسلام پس از وفات خدیجه «سودة» دختر «زمعة بن قیس» را در ماه مبارك رمضان و پس از چندی «عایشه» دختر ابوبكر را به عقد خویش درآورد.
معراج پیامبر
قرآن مجید در آیه اول از سوره اسری بصراحت اعلام داشته است كه بنده خود را شبانه از مسجدالحرام به مسجدالاقصی (بیت المقدس) برد تا بعضی حقایق و آیات خود را به او ارائه نماید [1] . به روایتی این جریان در شب هفدهم ربیع الاول یك سال پیش از
[ صفحه 324]
هجرت؛ از شعب ابیطالب و به روایت دیگر از خانه (ام هانی) صورت گرفت.
گفته اند كه: سفر پیامبر به آسمانها، یعنی معراج در هفدهم ماه مبارك، هجده ماه پیش از هجرت روی داد. و در آن هنگام بود كه نمازهای پنجگانه بر آن حضرت واجب شد.
بسیاری از مورخان و محدثان واقعه اسراء و معراج را در یك شب دانسته اند: یعنی همان شب كه پروردگار پیامبر را به مسجدالاقصی آورد، و از آنجا به آسمانها برد.
1 و 2 - ابوسلمة (پسر عمه پیامبر) با هسمرش «ام سلمة»
3 و 4 - عثمان بن عقان، و هسمرش رقیة (دختر پیامبر)
5- عبدالرحمان بن عوف
6- عثمان بن مظعون
7 و 8 - عامر بن ربیعه و همسرش (لیلی)
9 و 10 - زبیر بن عوام و مصعب بن عمیر
اینان ماه شعبان و رمضان را در حبشه ماندند، و شنیدند كه قریش اسلام آوردند. پس در ماه شوال به مكه بازگشتند. نزدیك مكه خبر یافتند كه اسلام قریش دروغ بوده است. لذا این افراد بطور نهانی یا در پناه فردی وارد مكه شدند، و بیشتر از پیش گرفتار فشار و آزار عشیره خویش گشتند. پیامبر بار دیگر به مسلمانانی كه رنج میبردند و سختی می كشیدند پیشنهاد كرد تا به حبشه مهاجرت كنند. مهاجران در این نوبت به سرپرستی جعفر بن ابیطالب رهسپار حبشه شدند: شامل هشتاد و سه مرد و هیجده زن، كه در میانشان از مهاجران نوبت اول نیز بودند. معروفترین این گروه عبارت بودند از:
1 و 2 - جعفر بن ابیطالب، با همسرش «اسماء» دختر «عمیس»
3 و 4 - عثمان بن عفان، با همسرش «رقیة» دختر پیامبر
[ صفحه 323]
5 و 6 - عبدالله بن جحش، و برادرش عبیدالله.
عبیدالله بن جحش، در حبشه به آئین مسیحی درآمد، و در آنجا از دنیا رفت. همسرش «ام حبیبه» دختر ابوسفیان پس از فوت شوهرش در حبشه ماند، و غیابا به عقد پیامبر درآمد، و بعدا به مدینه هجرت نمود.
7 و 8 و 9 - زبیر بن عوام، و عبدالرحمان بن عوف و مصعب بن عمیر.
10 و 11 و 12 - جهم بن قیس با دو پسرش: عمرو، و خزیمة.
13 - عامر بن ابی وقاص، و برادرش سعد بن ابی وقاص.
14 و 15 -ابو سلمة و همسرش ام سلمة.
16- شرحبیل.
17- عثمان بن ربیعه جمحی.
18 و 19- مالك بن زمعة (برادر زن پیامبر) با همسرش «عمرة».
20- عمرو بن ابی سرح
از این گروه هشت مرد و سه زن در حبشه وفات یافتند. عده ای از اینان پیش از هجرت پیامبر، به مكه آمدند و عده ای هم به مدینه هجرت كردند. و گروهی را نجاشی در سال هفتم هجری بوسیله دو كشتی به مدینه فرستاد.
حدود دو ماه پس از خروج بنی هاشم از شعب ابی طالب (كه مدت سه سال، آنجا در محاصره اقتصادی و اجتماعی بودند) سه سال پیش از هجرت، ابوطالب وفات یافت و به فاصله سه روز خدیجه كبری كه 65 سال داشت دار فانی را وداع گفت؛ ماه رمضان سال دهم بعثت. وفات این دو برای پیامبر مصیبتی بس بزرگ بود.
پیامبر اسلام پس از وفات خدیجه «سودة» دختر «زمعة بن قیس» را در ماه مبارك رمضان و پس از چندی «عایشه» دختر ابوبكر را به عقد خویش درآورد.
معراج پیامبر
قرآن مجید در آیه اول از سوره اسری بصراحت اعلام داشته است كه بنده خود را شبانه از مسجدالحرام به مسجدالاقصی (بیت المقدس) برد تا بعضی حقایق و آیات خود را به او ارائه نماید [1] . به روایتی این جریان در شب هفدهم ربیع الاول یك سال پیش از
[ صفحه 324]
هجرت؛ از شعب ابیطالب و به روایت دیگر از خانه (ام هانی) صورت گرفت.
گفته اند كه: سفر پیامبر به آسمانها، یعنی معراج در هفدهم ماه مبارك، هجده ماه پیش از هجرت روی داد. و در آن هنگام بود كه نمازهای پنجگانه بر آن حضرت واجب شد.
بسیاری از مورخان و محدثان واقعه اسراء و معراج را در یك شب دانسته اند: یعنی همان شب كه پروردگار پیامبر را به مسجدالاقصی آورد، و از آنجا به آسمانها برد.
[1] و نيز سوره نجم / 13 تا 15.